جاناتان ویلکینسون، نمایندهٔ پارلمان – نورث ونکوور
برای چندین سال، نبود سفارت کانادا در ایران مشکلات زیادی را برای بسیاری از شهروندان کانادا با تبار ایرانی به‌وجود آورده است. این موضوعی بود که در زمان انتخابات فدرال در سال ۲۰۱۵ مورد بحث قرار گرفت و همچنین موضوعی بوده است که در طول سه سال پس از آن انتخابات، بسیاری از ساکنان منطقهٔ نورث ونکوور برای صحبت دربارهٔ آن به دفتر من آمده‌اند.
به‌رغم آنکه اغلب ایرانی-کانادایی‌ها به چالش‌های مربوط به کار با دولت فعلی ایران اذعان دارند، بسیاری از کسانی که به دیدن من آمدند، از مشکلات خانوادگی زیادِ ایجادشده به‌دلیل نبود نمایندگی دیپلماتیک بی‌واسطه در ایران، ابراز نگرانی می‌کردند؛ به‌طور مشخص، دربارهٔ مشکلات مربوط به اسپانسرشیپ خانواده‌ها و ویزاهای مسافرت.
روشن است که نبود دسترسی به خدمات کنسولی سریع و مناسب، موضوعی است که می‌تواند موجب دشورای‌های زیادی برای خانواده‌ها شود. این واقعیت که کانادا در حال حاضر نمی‌تواند خدمات کنسولی مستقیم در تهران ارائه بدهد، برای خانواده‌هایی که اقوامی در کانادا دارند، به‌معنای پیوستن به صف متقاضیان این خدمات در کشوری دیگر – اغلب آنکارا در ترکیه – برای درخواست‌های سفر و پردازش اسپانسرشیپ خانوادگی است. این موضوع موجب تنش‌های قابل توجهی شده و به زمان و هزینهٔ قابل ملاحظه‌ای نیاز دارد.
من در سال ۲۰۱۵ به تلاش برای یافتن شیوه‌هایی برای بهبود وضعیت فعلی اقدام کردم.
از زمان انتخابم فعالانه برای حل مشکلات ویزا و نمایندگی دیپلماتیک در ایران و فشار آوردن برای پیشبرد این موضوعات در وزارتخانه‌های مهاجرت و امور خارجه، کوشیده‌ام. من همچنین دربارهٔ این موضوعات با ایرانی-کانادایی‌های ساکن نورث ونکوور به بحث و گفت‌وگو نشسته‌ام.
ماه مارس سال گذشته، میزگردی را با حضور ایرانی-کانادایی‌های ساکن نورث ونکوور که خودشان مشکلاتی را با فرآیند کنونی درخواست ویزا و اسپانسرشیپ تجربه کرده بودند، برگزار کردم (گزارشی از این جلسه را در اینجا بخوانید). هدف از این گفتمان دانستن چالش‌های پیش روی این افراد و خانواده‌هایشان و رسیدن به راهکارهای بالقوه برای حل این مشکلات بود.
همهٔ حاضران در این جلسهٔ مشورتی، قبول داشتند که بازگشایی سفارت کانادا در تهران مستلزم زمان قابل ملاحظه و بهبود رفتار طرف ایرانی در راستای معیارهای پذیرفته‌شدهٔ بین‌المللی است. در عین حال چند ایدهٔ مهم در این جلسه مطرح شد.
یکی از این ایده‌ها امکان برپایی ساز و کار پردازش جایگزین در تهران بود. برای پیگیری این موضوع من با همکارانم در وزارتخانه‌های مهاجرت و امور خارجه بررسی عمیقی روی این موضوع انجام دادیم تا ببینیم آیا امکان برپایی مرکزی برای پردازش ویزا در تهران، چه از طریق شرکت‌های شخص ثالث مانند VFS.Global یا از طریق سفارت کشور دیگری، وجود دارد. ولی به‌دلیل پروتکل‌هایی که نیاز به زنجیره‌ای از تبادلات مستقیم از طریق مقامات رسمی کانادا دارد، این کار امکان‌پذیر نیست. حتی وظایف فنی‌ای مانند انگشت‌نگاری یا کارهای اداری.
ایدهٔ دیگر این بود که در نبود نمایندگی فیزیکی دیپلماتیک کانادا در تهران، ما باید روی افزایش منابع و اختصاص منابع پردازش مستقیم برای متقاضیان ایرانی به‌منظور ارتقاء ظرفیت و کاهش زمان انتظار مربوط به آن در آنکارا، تمرکز کنیم.
من به‌عنوان بخشی از مباحثات پیوسته‌ام با مقامات رسمی کانادایی، این موضوع را به بخش‌های مربوطه در دولت کانادا رساندم و از تأمین این منابع دفاع کردم.
من شخصاً از علاقهٔ مقامات رسمی در اتاوا به این موضوع، که به باور من بازتابی از درک بالای آنان دربارهٔ مشکلات وضع موجود برای بسیاری از ایرانی‌کانادایی‌هاست، خرسند شدم.
در طول سال گذشته، وزارتخانه‌های امور خارجه و مهاجرت فعالانه برای کاهش زمان رسیدگی به پرونده‌های متقاضیان ایرانی کوشیده‌اند. در زمینهٔ بهبود فرآیند و افزایش ظرفیت اقداماتی انجام شده است. در واقع از زمان میزگرد ما در نورث ونکوور و گفتمان دربارهٔ مشکلات، دولت فدرال ۱۰ پرسنل جدید رسیدگی تمام‌وقت در سفارت کانادا در آنکارا اضافه کرده و چند افسر وظیفهٔ موقت هم به این موضوع اختصاص داده است. علاوه بر این و احتمالاً از همه مهم‌تر، دولت کانادا در آنکارا منابع مشخص اختصاصی برای تمرکز بر رسیدگی به درخواست‌های ایرانیان، اختصاص داده است. این موضوع بسیار حائز اهمیت است و باید بر زمان رسیدگی و سهولت دسترسی برای متقاضیان ایرانی تأثیر بگذارد. این تصمیم تا حد زیادی نتیجهٔ مستقیم بازخوردهای ارائه‌شده از سوی ایرانیان ساکن نورث ونکوور و همچنین نورث شور به‌طور اعم است.
همهٔ ما قبول داریم که در درازمدت بازگشایی سفارت کانادا در تهران در شرایط درست، مطلوب خواهد بود. در عین حال به باور من، همهٔ ما این واقعیت را درک می‌کنیم که بازگشایی سفارت به آغاز پیروی کامل دولت ایران از معیارهای پذیرفته‌شدهٔ جهانی، نیازمند است.
بنابراین ما باید در کوتاه‌مدت و میان‌مدت به‌دنبال راه‌هایی برای سهل و آسان‌تر کردن شرایط برای ایرانی-کانادایی‌هایی باشیم که اعضای خانواده‌شان در ایران‌اند. این تصمیم دولت کانادا برای ارائهٔ منابع اختصاصی در آنکارا برای خدمات کنسولی و به‌طور ویژه برای رسیدگی به درخواست‌های ویزای ایرانیان گامی مهم برای پاسخگویی به نیاز مبرم و نگرانی‌های ایرانی-کانادایی‌های نورث ونکوور است.
این تغییرات تا حد زیادی حاصل نظرات ساکنان نورث ونکوور بوده است. من از اینکه به‌نمایندگی از موکلانم در این زمینه دفاع کرده‌ام و از پیشرفتی که تاکنون داشته‌ایم خشنودم و به تداوم تلاش فعالانه در این زمینه متعهدم.
Canada Significantly Enhancing Consular Services for Iranian Canadians
Jonathan Wilkinson, MP, North Vancouver
The lack of a Canadian Embassy in Iran has been a significant issue for many Canadian citizens of Iranian origin for several years. This was something that was discussed in North Vancouver during the 2015 federal election. It is something that many constituents have come to speak to my office about during the three years since the election.
While most Iranian Canadians would acknowledge some of the challenges associated with working with the current Government of Iran, many who have come to see me have been concerned by how the lack of direct Canadian diplomatic representation in Iran creates significant family issues. In particular, issues relating to family sponsorships and travel visas.
It is clear that lack of access to easy and adequate consular services is a matter that can cause great family hardship. The fact that Canada cannot currently offer direct consular services in Tehran means that those with families in Canada must go into a general line up in another country – most often Ankara, Turkey – to have travel requests and family sponsorships processed. This can cause major stress and require significant time and expense.
In 2015, I committed to working to try to find ways to improve the current situation.
Since being elected I have been actively working, pressing for progress on issues related to visas and diplomatic representation in Iran with the Departments of Immigration and Global Affairs. I have also been discussing these matters with Iranian Canadians who live in North Vancouver.
Last March, I convened a roundtable with Iranian Canadian residents of North Vancouver who had personally experienced difficulties with the current visa and sponsorship processes. The intent of the dialogue was to learn about – and learn from – the challenges faced by these folks and their families, and to come up with potential solutions.
All of those present at this consultation recognised that a formal re-opening of a Canadian Embassy in Tehran would require time and improved behaviour on the part of Iran – in line with international norms. However, several important ideas were brought forward at this meeting.
One idea raised at this meeting was whether there might be ways to set up alternative processing arrangements in Tehran. In follow up, I did explore in some depth with Global Affairs and Immigration colleagues whether it would be possible to establish a Visa processing centre in Tehran – either through a private company such as VFS.Global or through another country’s embassy. However, due to protocols which require a direct chain of communication through Canadian officials, this is not possible – even for technical tasks such as biometrics or for administrative functions.
Another idea was that – in the absence of physical Canadian diplomatic representation in Tehran – we should focus on enhancing processing capacity and associated wait times in Ankara by increasing resources and by dedicating specific processing resources to Iranian applicants.
As part of my ongoing discussions with relevant Canadian officials I brought these ideas to relevant Canadian Government departments and advocated that such dedicated resourcing be provided.
I personally was pleased by the level of engagement we experienced from officials in Ottawa on these issues – which I believe reflects an enhanced understanding of how difficult the current situation is for many Iranian Canadians.
Over this past year the departments of Global Affairs and Immigration have in fact been working actively to reduce processing times for Iranian applications. There have been process improvements and enhancements in capacity. In fact, since our North Vancouver dialogue on these issues, our federal government has added 10 new full time processing positions to the Canadian Embassy in Ankara plus a number of additional temporary duty officers. Further, and perhaps most significantly, the Canadian Government has committed to dedicating specific resources in Ankara to focus on the processing of Iranian applications. This is highly significant and should have an important impact on processing times and ease of access for Iranian applicants. It is very much a direct result of the feedback that has been provided by Iranian Canadians living in North Vancouver and on the North Shore more generally.
In the long run we all agree that a re-opening of a Canadian Embassy in Tehran would be desirable under the right conditions. We all are however, I believe, cognizant of the fact that re-opening of an Embassy will require the Government of Iran to begin to more fully abide by reasonable international norms.
In the short to medium term we must thus look to find ways to make the current situation simpler and easier for Iranian Canadians who have family members in Iran. The decision by the Government of Canada to provide dedicated resources in Ankara for consular services and, in particular, for the processing of Iranian visa applications, is an important step to address the most pressing needs and concerns of Iranian Canadians in North Vancouver.
These changes are very much the product of input from North Vancouver residents. I have been pleased to advocate on behalf of my constituents in this regard. I am pleased with the progress we have made to date and am committed to continuing to work actively on these matters going forward.
